Hoe het begon…

Het was begin 2020 toen ik bij het boodschappen doen verplicht werd een mondmasker te dragen. Ik ben van nature een volgzaam type en ging er meestal vanuit dat regels een goede reden hebben. Tenslotte heb ik ze 5 jaar met hart en ziel bestudeerd en heb ik er meer dan 10 jaar mee gewerkt. Pas bij het verlaten van de winkel begon mij te dagen dat het toch wel vreemd was dat zo’n ingrijpende vereiste er van de ene op de andere dag gewoon kon komen. Dat strookte niet met wat ik geleerd had en dagelijks in mijn werk toepaste.

Deze hele situatie ontstak een vonkje in mij waardoor ik in een iets hogere versnelling naar huis reed, omdat ik mij wilde verdiepen in het juridische aspect van wat ik net meegemaakt had. Gewoon uit interesse zeg maar. Daarna bekroop mij een wrang gevoel … omdat mijn aanvoelen klopte en wat hier gebeurde niet zomaar kon. Maar ja, als het nodig was, moesten we dan wel moeilijk doen over de juridische omkadering? Maar dat is het nou net. Het juridische is geen omkadering, het is de glasplaat, het is het doek, het is de basis! Bindende regels zijn er net om te verhinderen dat men er een loopje mee kan nemen. Regels zijn er net om de partijen binnen een maatschappij de zekerheid te bieden dat hoe zij zich gedragen aanvaardbaar is of niet. Het spreekt voor zich dat er regels zijn die belangrijker, zeg maar zekerder of vaster zijn dan andere maar hoe dan ook zou elke mogelijkheid om ze op korte termijn te wijzigen de bovengenoemde zekerheid in gevaar brengen. Dit is het rechtszekerheidsbeginsel. Als men daaraan gaat tornen, staat onze maatschappij bijna letterlijk op losse schroeven.

Maar het ging om de volksgezondheid, dan moet een overheid toch snel kunnen schakelen?! Daar ben ik het mee eens. En als ik mijn familie, buren, vrienden of collega’s met bosjes had zien omvallen had ik er misschien anders in gestaan. Maar de mensen die ik zag omvallen vielen allemaal in een tv-scherm. En terwijl ik met een mondmasker boodschappen deed waren mijn familieleden van boven de 70 jaar gezellig een stapje in de wereld aan het zetten. Wat mij betrof was er dus wel degelijk voldoende tijd om op een correcte manier het juridische aan het maatschappelijke aan te passen.

Het liet me niet los en hoe meer ik las, sprak en nadacht, hoe meer ik gevoelens van verzet kreeg, het gevoel dat ik tegengas moest geven omdat ik niet kon aanvaarden dat wat ik sinds het eerste jaar van mijn studie als een betonnen heiligheid had beschouwd plots door een heel overheidsapparaat volledig anders behandeld werd.

Toen, daar, op die manier is mijn nieuwe levensloop gestart. Het volgt niet meer de voorgelegde sporen, het maakt bochten en zelfs vreemde kronkels en misschien komt het zelfs van de grond los. 

Het wordt allemaal duidelijk in mijn blog.