De omweg van de huizendans
Al een hele tijd bespraken mijn man en ik verschillende opties en scenario’s. Maar vertrekken naar het buitenland zagen we voor onszelf gewoon niet gebeuren. Wel namen we drastische beslissingen om ons in België zo goed mogelijk veilig te stellen op onder andere financieel en sociaal vlak. We verkochten ons huis in mei 2021 om hypotheekvrij te zijn en kochten een huis dichter bij onze familie, zonder hypotheek.
Daarna gingen we preppen. Met de preplijst van Yannick Verdyck (RIP) in de hand ging ik afvinken. Groenten kweken, waterput slaan, voorraden aanleggen, zonnepanelen en thuisbatterij, houtkachel met hele vrachten hout, wat cash in huis voor als het licht uit gaat, enz … op momenten dat ik uitzoomde op mezelf dacht ik dat ik van het padje af was en nu toch echt wel aan het overdrijven was. Maar regelmatige contacten met gelijkgestemden en de regelmatige dosis realiteitszin van de alternatieve media relativeerden mijn zelfvermoede waanzin dan weer en deden mij besluiten dat ik wel degelijk nuttig en zelfs noodzakelijk bezig was.
Het universum had blijkbaar toch wel iets anders voor ons in gedachten want we realiseerden ons dat we na een jaar nog altijd niet gelukkig waren in ons nieuwe huis en dat we dat ook niet zouden worden. We wisten dat dat niet onze eindbestemming was en eens we dit beiden uitgesproken hadden viel de beslissing al snel om alweer te verkopen en retour de vorige woonplaats te gaan. De snelheid in actie was mede geïnspireerd door de wetenschap dat de huizenprijzen op dat moment op een piek waren en we dat voordeel nog mee wilden nemen.
De woning was op een maand tijd verkocht maar … het retourpad was nog helemaal niet geplaveid!
Er kwamen maar weinig huizen op de markt in het gebied waar we naartoe wilden en de huizen die er waren konden we niet zonder hypotheek kopen. En dat laatste was een condicio sine qua non. Dan maar een tijdje huren, wat ook niet evident bleek te zijn want 2 weken voor we ons huis moesten verlaten vonden we een huurwoning die echter pas 6 weken later vrij kwam. Gelukkig had een familielid een huurhuis in dezelfde buurt, dat nog leeg stond en dat we 4 weken mochten gebruiken. Ik heb vaak gedacht aan een uitspraak van mijn huisarts/homeopaat wat ons huisvesting probleem betrof “hierboven zorgen ze wel voor jou”. Ik moest concluderen dat het daar echt wel op leek. Die 4 weken hebben we uit dozen geleefd, terwijl alle niet-dagelijks-noodzakelijke spullen in een storage box stonden. We liepen kilometers tussen het huis en de auto omdat dichtbij parkeren enkel kon met een bewonerskaart, verbonden aan een domiclie. Het was ofwel veraf parkeren, of elke 2 uren de parkeerkaart verzetten. Het waren 4 intensieve weken waarin we sowieso al kapot waren van de 2 verhuizingen die we op korte tijd achter de rug hadden.
Intussen wonen we 7 maanden in een fijne buurt, in een aangenaam huurhuis. Het voelt hier goed maar we zijn heel ver verwijderd van de voorbereidingen die we 2 huizen eerder getroffen hadden. Er is hier geen ruimte voor hele voorraden, groententuin en fruitbomen en een houtkachel in een splinternieuwe EPC-16 woning is not-done. We hebben een grote omweg gemaakt om bij een patstelling te eindigen.
Maar alles loopt zoals het moet lopen. Want intussen is onze realiteitszin nog verder ontwikkeld en voelen we dat we de landsgrenzen moeten aftasten. De omweg die we gemaakt hebben heeft erin geresulteerd dat we dankzij het huren nu flexibel zijn om snel te kunnen schakelen. Ontworteld zijn we 2 jaar geleden al want het thuisgevoel dat we tot 2021 hadden hebben we niet meer en heel veel spullen staan nog steeds in de storage. Die worden intussen stukje bij beetje verkocht.
We bereiden ons nu voor om te kunnen vertrekken … weg uit België.