Wakker en duaal – contradictio in terminis

Met de verrassingsaanval in Israël, die heus geen verrassing was voor de autoriteiten, is er iets losgebarsten waarvan we allemaal weten dat het veel ernstiger, diepgaander en gevaarlijker is dan het theater Oekraïne – Rusland. Niet dat het voor de Oekraïnse burgers theater is, dat bedoel ik niet.

Ik bedoel dat de intenties van de puppetmasters met hun pionnenspel Oekraïne – Rusland minder vergaand waren dan met de stukken die ze nu aan het verplaatsen zijn. De échte historiek achter Israël is immens belangrijk en ik geloof stellig dat daar het knooppunt ligt voor de nieuwe fase die we ingaan richting implodering van de huidige wereldorde. En het maakt mij bang, het besef dat dit wel eens het begin kan zijn van WW3, van een enorme leidensweg die zich als een olievlek zal verspreiden. En ik kan alleen maar hopen dat Europa er enkel financieel en sociaal onder zal lijden. Maar dan maak ik mezelf wat wijs.

Wat me echter nog angstiger maakt dan deze war-kick-off zelf is het feit dat zoveel zogezegd “wakkeren” een kant kiezen want dat betekent dat ze echt nog niet snappen wat er daadwerkelijk gaande is en dat we toch niet met zoveel zijn als ik tot voor kort dacht en waar ik vertrouwen uit putte.

Wie nu nog niet snapt dat dualiteit misleiding is, dat alle bipolariteiten onder dezelfde macht staan en dat alle historische aanleidingen voor huidige tegengestelden bewust en met intentie in het leven gebracht zijn, leeft nog steeds in een valse realiteit. En alle alternatieve media die nog steeds meegaan in de verschillende zijden en dezer argumenten, redeneringen, feiten en cijfers, houden deze links-rechts, zwart-wit, goed-slecht, perceptie in stand.

Echt doorzien betekent bij álles wat gebeurt, maar dan ook echt bij álles, de reflex creëren van uitzoomen en de draadjes naar boven volgen. Ver genoeg naar boven zitten de handen die de draadjes bewegen, die de poppetjes verplaatsen en/of van tafel vegen. Echt doorzien betekent weten dat elk poppetje aan een draad van dezelfde handen hangt. Of het poppetje danst, scheldt, stoer doet of zich gewonnen geeft, het doet dat niet uit eigen overtuiging, het volgt bevelen, of, of, of, het wordt niet gehinderd in haar eigen intentie omdat het toevallig de richting uitgaat die de handen met de draadjes willen.

Gebeurtenissen als dit tonen aan dat we zelfs als zogezegde wakkeren nog lang niet op één lijn zitten.

Ze tonen ook aan dat wanneer de puppetmasters het willen, de hele wereld zware gevolgen ondervindt. En dat maakt de overtuiging om Europa te verlaten wat minder sterk want uiteindelijk zijn we nergens veilig. Dit is een oorlog tegen de mensheid, en die kunnen we alleen binnen in onszelf winnen.

Er is geen extern ontkomen … alleen intern vrede vinden.